محسن جانجان[1]، خلیل‌الله بیک محمدی[2]

یازدهمین همایش گردهم‌آیی باستان‌شناسی ایران، 25 تا 28 آذر 1391، تهران.

چکیده:

تپه باستانی قاپاق تپه در داخل بافت روستایی به همین نام در دهستان راهب در بخش مرکزی شهرستان کبودرآهنگ واقع شده است. این تپه دارای طول جغرافیایی 48.35.36.5  و عرض جغرافیایی 35.22.15.8، در ارتفاع 1767 متر از سطح آبهای آزاد قرار دارد. بافت روستا سه جهت تپه را در برگرفته و فقط ضلع غربی تپه به اراضی کشاورزی جنوب روستا محدود گردیده است. قاپاق تپه در فصل دوم بررسی و شناسایی باستان‌شناختی شهرستان کبودرآهنگ مورد مطالعه و بررسي(بلمکی، 1387) در فهرست آثار ملي ايران به ثبت رسيده که این تپه با توجه به شواهد سفالی و نوع معماری(خشتها) آن متعلق به دوران تاریخی(اشکانی) و اسلامی می‌باشد. وجود ساخت و سازهای روستایی در پیرامون تپه، از جمله آسیبهایی که موجودیت اثر را به شدت مورد تهدید قرار داده و همچنین ساکنین منازل مجاور تپه اغلب به عمد تعرضهایی به تپه نموده‌اند که به دلیل نداشتن علایم ضوابط حفاظت از اثر را با مشکل مواجه گردیده بود. باتوجه به آسیبهای جدی این تپه، تعیین عرصه و حریم تپه به روش علمی ضرورت پیدا می‌نمود که متعاقب آن با پیشنهاد حریم قانونی مورد نیاز و ضوابط مربوطه، شرایط برای حفاظت قانونمند از اثر(تعیین محدوده با نصب علائم و حصار کشی مناسب) و رفع تعرض، صورت گیرد که این امر در یک اقدام علمی(جانجان، 1390) با حفر ده گمانه در بخشهای مختلف این تپه صورت پذیرفته و در این پژوهش به توصیف آن می‌پردازیم.

روش پژوهشی در این طرح ابتدا با بررسی جوانب امر از جمله انتخاب محل اجرای گمانه ها به روش علمی و بر اساس ضوابط در خارج از عرصه ظاهری و کاوش علمی تا حصول نتیجه مورد نیاز صورت گرفته است.

واژگان کلیدی:

قاباق تپه، کبودراهنگ، عرصه و حریم، دوران تاریخی- اسلامی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: